Showing posts with label criticism of contemprary nature science attitude.. Show all posts
Showing posts with label criticism of contemprary nature science attitude.. Show all posts

Friday, 28 April 2017

Not exactly about anthropic principle. 
I strongly believe in enormous, unrevealed to-day, power of adaptation to environmental challenges.
And it is not that I doubt in divine intervention into creation of our life as we know it. I am not biologist by background. I speak freely only from position of my life's observations, reflections and educated guess. Common sense, too.
Life's a mystery. Very meaningful, powerful beyond our boldest expectations. And I think that due to its intrinsic feature, it is capable of wildest acts of change. All in order to sustain, maintain. To stay ALIVE. It does not mean that if you cast living animal into cosmic vacuum it'll survive, no, by no means. Yet, on our planetary scale, it might explain why there might be life on other planets that do not draw or attention for there's perhaps no water or carbon, or oxygen. I have no paradigm, or my mind is not fixed on known-so-far facts and expectations. Like I said, I am an old school. 
Being raised on books by great Stanislaw Lem, I have in my mind a thought seeded decades ago. It's one of those "what if's." I am just full of doubts whether we would, in the world as we know it, be able to recognize that it is actually life what we're looking at. I can with no problems think that somewhere there is some life, maybe even intelligent, developed in other regions that is resulting from "organic" chemistry of silicone, sulfur or other “unexpected” elements that we ignore or do not focus too much till now. Plus, we're fixed on chemistry outcomes resulting from Earth's gravity force of force that had been "always" as strong as that of now. I cannot exactly imagine how different chemistry in no- or low- gravity environment results could be. But I can assure you that I am ready to believe it can be shockingly "other". I heard once a science wizard lecturing in the net about expectations towards cosmos. I remember his main statement. Knowing what we already observe, I come to conclusion that COSMOS SHOULD BE MUCH WEIRDER than we observe to-day.
In Lem's works, unrecognized or unmatched forms of life get tangled, spliced. Great food for thought. One of biggest examples is his "Fiasco". Feel encouraged to find it. Might seem boring but it builds up to finale. Believe me.
From my life's experience, I must sadly sate that as humanity, even in its brightest, highly illuminated examples of modern scientists, we are but self-confident bunch of short-sighted creatures floating in a plankton of this Planet. As a rule, it is mainly nature scientists to blame or accuse of that blind attitude. Bit different (luckily for us all) is with representatives of fundamental disciplines of Science. 
But those nature freaks? Poor fellows. On one hand, I feel sorry for them and their pathetic closeness, even blindness. On other hand, I feel furious because of the fact that they use their media and social and institutional power of influence to poison cognitive minds, hungry for knowledge and progress. I repeat, I am not nature scientist. Yet, I feel and strongly believe that there is something colossally, cosmically wrong with the view that is popularized by those individuals, claiming that they have the most to say on the selected subjects. That they know The Answer. On radio, I listened once an audition about aspects of landing on our Moon. The scientist there remembered that his professor lady at a university somewhere was arguing and convincing him that all of the craters on the Moon’s surface result from volcanic activity. Based on what she said that? Simply because craters are created by volcanos. We know instinctively that that opinion was completely wrong, yet that idiotically stubborn teacher lady was using her position to force young mind into dangerous thinking. Why? Just because she could.
It’s toxic process .We know that all craters that we can see on the Moon result from impact, from a collision with cosmic debris that also Earth experiences.  I do not mid that people teach imperfect knowledge. But I strongly object their bullet-headiness when it comes to propagating their view as the only proper attitude worth or allowed to be transmitted to others. I believe it was Sir Karl Popper that introduced to contemporary science the thesis that ultimate confirmation of ANY scientific theory is not possible. We are just living among theories that are best so far. But there’s no guarantee that some sunny day, someone somewhere would not find a single argument to abolish the theory and change it. Till someone finds even better shape. I think that this process was best observed since beginning of 20th century in fundamental sciences. Result is enormously fast progress and development in areas of both macro and subatomic sciences. But “nature sciences”, at least in its mass transmitted today by the media, are by far away from catching up. Only very few bright people dare not to be short-sighted. For all the others it is still unthinkable to stand apart and try to see things a bit broader, from a different perspective. There’s no guarantee that liquid water is a must for life in outer space. But it is broadcasted as revelation and a sure thing. Truth is, however, that it’s the only form of life that we experienced and examined so far. But I would not be so sure that it must be the only model. Even stranger, our feeling of time flowing. I was once reading Terry Pratchett’s book in which he presented aside two extreme opposite life forms: a mayfly which lives only for one day, and fairy tree that was called counting pine. When he depicted mayflies, he showed those organisms as population of humming in a sort of cloud of very young and older insects discussing that sun is no longer as good as it was some hours ago, and it would be much better if younger mayflies showed more respect to older ones. All that was happening within lifetime of one generation who did not have slightest clue that time and its perception can be spanned for much more that the tine fragment on the time axis that circa one day long. Simple organisms, short life. Problems on a scale of extremely short existence. On another pole, there were these counting pines whose life lasted thousands of years. Those, in turn were talking with strong longing for a neighbor glacier that was here for millennia and then, “suddenly” walked away. By the way, the dialogue on that subject consisted of few sentences said but lasted seventeen years in human scale but for the peurpose of book reading was shortened for the readers. :) One might say, why you talk about fairytales and nonsenses quoted from fantasy book? What has it to do with quality of nature science theses presented by serious and respected scientists? Why? Because although organisms and their behavior are purely fairy, but for my mind they enlarge the thought's horizon and propose alternative perspective. Our perception of time is immanently bound with rotation speed of Earth, The only inhabited planet know so far. We as people are very egocentric and anthropic in our understanding of everything around us. And almost nobody dares to assume that there might be life that perceives time differently than humanity. Maybe its organisms life mayflies living much shorter than we. In such case, contact with extraterrestrial life, or matching two "time windows" to enable contact would be muuuuch more difficult. And opposite scenario, when some life form develops, grows and communicates much slower than us, I would not be surprised if life on Earth would be just overlooked by the slow growers and/or attempt to communicate would not be recognized by the very humanity for the alien longevity, comparing to human life. Other aspect is evolution of alternative life form would come to a point of developing formsand means of communication with use of electromagnetic wave based technologies. We today search our night skies hoping that someone would flash to us or send to us a recognizable radio signal. Again, this is because it is based on our limited, shortsighted perception. Optimistically assuming that all other life forms in outer spaces, if exist, must have almost identical speed of development, perception of time flow and more or less same path of technology and development as ourselves.

Friday, 31 March 2017

Młodzieży upadek, klęska rozmowy

"Rozmowa pozwoliła na komunikowanie pomysłów, umożliwiając ludziom wspólne działanie w celu budowania niemożliwego. Największe osiągnięcia ludzkości nadeszły dzięki mówieniu, a jego największe porażki, nastały dzięki niemówieniu. [...] Dzięki naszej technologii, możliwości są nieograniczone. Musimy tylko zapewnić, że nadal rozmawiamy". - Stephen Hawking
https://www.youtube.com/watch?v=7GEXrWf5CKQ



      To, co za chwilę przeczytasz, zostało napisane nie z pozycji socjologa, psychologa czy innego "loga". Jestem Polakiem ze średniego pokolenia. Obserwatorem współczesnych przemian, penetrowania przez, i zakotwiczania się w naszej rzeczywistości niechcianych skutków, fatalnych dla naszej przyszłości w chorej Ojczyźnie. Oczywiście od poniższych spostrzeżeń są chlubne wyjątki. Ale generalnie, jak to mówią, statystycznie, obraz rysuje się w barwach na wskroś ciemnych.

    Nasze Dzieci w swych rodzinnych domach i w szkołach są źle wychowywane. Albo WCALE. Rodzice oczekują, że uczyni to za nich szkoła, a szkoła idąc poniekąd na łatwiznę, oczekuje tego od rodziców. Jedni patrzą z pretensjami, niechęcią, ba! wręcz z wrogością na drugich. Dramat to to, że rodzice dzisiejsi chcą spokoju, braku wysiłku i coraz więcej wolnego czasu. więc próbują bezstresowego wychowania. Oraz podrzucanie kukułczego jaja innym. W swym mniemaniu, ktoś inny wykona za nich robotę.  
  Wyrosło młode pokolenie gardzące swymi rodzicami i ludźmi starszymi. Bo w erze nowoczesnych technologii, starsi mają trudności adaptacyjne. Ich życiowe doświadczenie straciło wskutek zbiegu fatalnych zdarzeń niemal całkowicie znaczenie i etos. Nie przemawia osobisty przykład czy "algorytm postępowania". Nie mają czym zaimponować młodym. Runęły bowiem autorytety i charyzma.
           W umysłach współczesnego średniego i młodego pokolenia, z najmłodszymi włącznie, tkwi nabyte w toku dotychczasowego życia przeświadczenie, że przy rozmowie nie trzeba się zachowywać kulturalnie. Gdy otwierany jest dowolny kanał telewizyjny widać zewsząd ordynarne chamstwo, pogardę dla drugiego, prymitywizm. Gadające głowy, przekrzykujące się na dowolny temat. Która prawda jest bardziej "mojsza" niż "twojsza". Gdy włączą media sieciowe - nie stać ich na odrobinę wysiłku aby zweryfikować prawdziwość umieszczonych stwierdzeń. Nauczono ich tego. Podobnie stają się ofiarami machinacji medialnych bo w nich nie chodzi o słuszność. Bardziej o czas najwyższej oglądalności. Gdy uczestniczą w "dyskusjach", chodzi tam raczej o to, by oponenta "zmiażdżyć" albo "zaorać". Dokopać. Nie wygrywa prawda lecz ODPOWIEDŹ ZGRABNIEJSZA, BARDZIEJ CHWYTLIWA. Czasem po prostu  k r ó t s z a. Nośniejsza medialnie. 
       Mamy do czynienia z młodymi ludźmi, którzy sprymitywnieli i ich światopogląd stał się do bólu narcystyczny. A co gorsza, ich rodzicom to nie przeszkadza. Bo oto wyrosły już co najmniej dwa pokolenia o uproszczonym kręgosłupie jeśli idzie o "łatwe wychowanie". I tu leży prawdziwy dramat. Dzieci w dość szlachetnym, aczkolwiek utopijnym założeniu, miały mieć w życiu lepiej i wygodniej niż pokolenia przed nimi. I wyrosło pokolenie samolubnych egoistów, konformistów. Niewidzących nic poza własną korzyścią. A do tego skrajnie krótkowzrocznych. Tylko TU i TERAZ. Po nas choćby potop. 
    Niestety, taka życiowa filozofia i wzorzec, spływa na nich z telewizji, radia, z internetu ale także -o zgrozo- ze szkoły i wyższych uczelni. Edukacja, w tym akademicka, zawiodły. Bo profesorowie już należą do pokolenia zmanierowanego. I dzięki temu na przykład przychodzą na urzędy ludzie wykształceni przed nowoczesną szkołę ekonomii. Zamieszała im w głowach na tematy hermetyczniejącej z czasem wiedzy o pieniądzach. Tacy ludzie przenoszą swe szkolne "jedynie prawdziwe" szablony na życie realne. Nabrali przekonania, że "z mebli można na powrót stworzyć drzewa". Mówił o tym swego czasu zdobywca nagrody im. Nobla z ekonomii. Z goryczą opowiadał, że nauka o tym co w życiu człowieka stanowi ważny element (o pieniądzu), stała się wyalienowana i niezrozumiała, bo tak poprowadzili sprawę akademicy. A realne życie niesie w sobie fakty bogatsze niż akademickie teorie. W prawdziwym życiu zachodzą zdarzenia nieodwracalne. Nie da się z mebli zrobić drzew. A to czasem nie mieści się w głowach nowej kadry. Więc tym gorzej dla faktów. I spirala niezrozumienia i agresji oraz pogardy zaczyna się nakręcać.
W dawniejszych czasach dzieci były uczone dialogu. Wiedziały, jakim tonem przemawiać, kiedy się odzywać, jak argumentować i jak przyjmować porażkę jeśli interlokutor miał rację, a samemu się jej nie miało. Dziś gdy sięgają po wzorzec to widza rozwydrzonych rodziców, a w debatach telewizyjnych oglądają z ciekawością wszechobecne przekrzykiwanie się w studiach tv i radiowych, używanie nieparlamentarnego słownictwa i nieczystej argumentacji w sporze. Nie chodzi kto ma rację, lecz kto kogo "zaorze", "dokopie" "zmiażdży".
 Znalezione obrazy dla zapytania quarrel clipart
 Zniszczenia widać również w sferze języka. Orwell ze swoją utopistyczną wizją 1984 jest w naszym realnym życiu obecny choć w bardziej zakamuflowanej formie. Ale drogą ciągłego powtarzania wpaja się bezkrytycznym odbiorcom że "Oceania jest w stanie wojny z Eurazją. Że zawsze była w stanie wojny z Eurazją." Pewne poglądy wpaja się młodym z góry wiedząc, że tylko bardzo nieliczni z nich, jakieś dziwadła jedynie, zadadzą sobie trud i dotrą do prawdziwego lub choćby prawdziwszego obrazu. I jeszcze jedno, sprymitywnienie, zmniejszanie zasobu słów, jakimi młode pokolenie operuje przy opisie otaczającego świata. U Orwella opracowywano kolejne wydania słowników "nowomowy", ktore zawierały coraz mniej haseł aby uprościć i ograniczyć zasób słownictwa tak, aby zubożony zasób słownictwa uniemożliwił w przyszłości "zbrodniomyślenie" czyli myślenie w kategoriach nieprzychylnych Wielkiemu Bratu. Tym samym,  kanalizowano treści za pomocą zwrotów "plus dobry" czy "dwa plus dobry", a dziś mamy jak ponury żart jakiś zwroty "mega fajny" albo "wypasiony". Słowniki wyrazów bliskoznacznych odchodzą do lamusa. Korzystają z nich jedynie światli poloniści oraz krzyżówko-maniacy.  Rośnie powierzchowność, miałkość, brak krytycyzmu, nabytej nieufności i dążności do poznania faktów. Zostają na garnuszku faktów medialnych. 

"Takie będą rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie." - S. Staszic. Patron mojego Liceum tak rzecz uwzwięźlił.

Tragedia polega na tym, że nie mamy tak dużego brezentu aby tę wadliwą młodzież schować. Ilość, jak u marksistów, ewidentnie przeszła w jakość. I ludzie oczekujący od życia normalności, nie mogą się jej doczekać. Bo kultura, dobre wychowanie, erudycja, czy wręcz szacunek dla drugiego człowieka, zostały z naszej rzeczywistości (oby nie trwale) wyrugowane przez kombinację młodzieńczego buntu, bezkrytycznego podejścia do technologii, upadku modelu wychowawczego oferowanego dzieciom, pogardy, filozofii "wolności", nieomylności i modelu "teraz + tu + moje + ja". Bezstresowo "wychowana" latorośl, zostaje często na mocy "układów i znajomości" zainstalowana w ośrodkach decyzyjnych. Stają się "agentami wpływu". Pielęgnują swe wypaczone poglądy i postawy. Są niedostrzeganym i często nieusuwalnym zagrożeniem dla społeczeństwa. I swój toksyczny wpływ sieją naokoło.
Niestety, rozgonienie na cztery wiatry całego tłumu tzw. "nauczycieli", którzy zepsuli nam młodzież a wcześniej ich rodziców jest już niemożliwe. Mleko się wylało. Musztarda po obiedzie.  Jesteśmy błądzącymi pośród oceanu nieomylnych rozwydrzeńców.
W dzisiejszych czasach naszej polskiej rzeczywistości bardzo boli mnie, że młode pokolenie  straciło bezpowrotnie szansę na poprawne "ułożenie" wyniesione z rodzinnego domu oraz ze szkoły. Płakać się chce, ale pokolenie współczesnych "nauczycieli" absolutnie nie sprostało wymogom edukacji stosownej do wymogów teraźniejszości. Patrzę, jak się sprawy mają w krajach ościennych, Finlandia, Chiny, Japonia, Norwegia, Korea Południowa i wieeeeele innych, potrafiły stworzyć dzieciom (i ich rodzicom świat), w których nauczyciel nadal cieszy się prestiżem. I cieszy się nim słusznie. U nas niestety, zawód nauczyciela skundlono i doprowadzono do tego, że stał się przechowalnią tłumów ludzi, którzy nie dbają o długoterminowa przyszłość swych wychowanków. Również dla rodziców, szkoła stała się miejscem, do którego na większa część dnia odstawia się potomstwo aby kto inny się nim zajmował, a może i wychował ("bo my nie mamy czasu"). Niech sobie trochę spędzą czasu w miłej atmosferze. My mamy zadania do wykonania. Skutki są opłakane i rokują na przyszłość bardzo pesymistycznie. A z tego właśnie pokolenia wyrastają menadżerowie, nauczyciele, lekarze, posłowie i wyborcy. Za młodu przeczytałem maleńka acz pouczającą książeczkę "Erystyka, czyli sztuka prowadzenia sporów" A. Schopenhauera. Bardzo kształcąca i trafna lektura. Niosąca w sobie jednak bardzo negatywne przesłanie. Oto spory w przestrzeni publicznej wygrywa się nie za pomocą prawdy, racji, słuszności i celnego argumentu, ale drogą emocjonalnego sterowania świadkami/obserwatorami sporu tak, aby stanęli oni "demokratycznie" po stronie sprawiającej wrażenie racji. Dokładniej: wygra strona, która (rozwiązanie zdecydowanie tańsze) SPRAWI WRAŻENIE, że wygrała. Że obserwatorzy wezmą czyjąś stronę i przekrzyczą oponentów. I tak niestety wyglądają dzisiejsze "dyskusje". Przy tym często owe debaty są zmanipulowane przez szefów. Każdy wykrzyczy swoje, będzie się działo. Niezły nieczysty pojedynek w świetle jupiterów. No skandal. Fajnie. Będzie się działo! Wzrośnie oglądalność. Bo ci ludzie w świetle reflektorów pojawiają się w naszym życiu nie po to aby rozmawiać, ale po to aby swoje wykrzyczeć i napowtarzać. Nikt nikogo nie przychodzi przekonać ani dać się przekonać. Wywrzaskuje jedynie przy ludziach uzgodnione zakulisowo poglądy i zatruwa czarnym PR-em przestrzeń.
          Polecam jako obowiązkowa lekturę. Włos się na głowie jeży gdy zaczynamy konfrontować z naszymi codziennymi doświadczeniami z pracy, telewizji, radia, przestrzeni publicznej a zwłaszcza z mównicy. Tam rozlegają się słowa mające nieograniczony wpływ na nasze mienie, zdrowie i życie. Przeczytawszy tę pozycję widzimy, że w sporach stosowane są wszelkie chwyty zależnie od okoliczności i sposobu, w jaki toczy się debata. I niestety, coraz częściej wygrywa metoda przytoczona w "Erystyce"  na samym końcu. W uproszczeniu polega ona na brutalnym ataku nie na poglądy czy postawę przeciwnika, ale na jego osobę wprost. Czyli: "Twoje argumenty są równie obrzydliwe jak twoja wredna facjata". I ci ludzie o tempora o mores WYGRYWAJĄ. 
Znalezione obrazy dla zapytania bad discussion

Nie chcę i nie godzę się na taką rzeczywistość. 

Jeśli Ty również - rozmawiaj o tym. W rodzinie. Na forum. Powiedz o tym poście innym. Może mają też coś do powiedzenia, bo uważają, że to jest ważne. Dla mnie, dla Ciebie. Dla nas. Dla naszej przyszłości. Zachęcam do dyskusji i komentarzy.

PS. Nie posiadam praw autorskich na artefakty zamieszczone w moim blogu. Umieściłem je w celach edukacyjnych. NIECH ŻYJĄ ARTYŚCI!!

do Bożego Narodzenia AD 2019 niedaleko

    Z a miesiąc już będę w Kraju. Długo mnie nie było. Od maja. A przynajmniej tak się czuję (Gosia mnie koryguje że nie aż tak długo, No...